Shirt Story - aflevering 3 : Eipop
Zolang als ik in Hoorn woon, heb ik de cafe's bezocht. Maak je geen zorgen, voordat ik in 1980 hierheen verhuisde, kwam ik natuurlijk ook wel eens in de kroeg maar nog niet lang genoeg om een echt stamcafé-gevoel te bouwen. Ik noem de Bôônebar en El Lobo in Wervershoof, maar dat mag geen naam hebben in vergelijking tot mijn Hoornse jaren.
Als u me kent, zal het u niet verbazen dat ik een voorkeur heb voor het type bruine kroeg dat iets met live-muziek doet. Alleen bruin is niet genoeg, ik moet er ook regelmatig een bandje zien spelen. Dat begon voor mij met Bruintje en, verdomd als t niet waar is, 't Kroegie. Ik ontwikkelde een heel schema: maandagavond huis schoonmaken, dinsdag liveband in Bruintje, woensdag volleyballen en dan naar de live band in t Kroegie, donderdag was t al bijna weekend. Vanaf 1982 leidden alle wegen rechtstreeks naar Swaf, al ging dat eerst om meissies en pas vanaf 1983 vooral om de muziek. Swaf is een uniek muziekcafé , er is al veel over gepubliceerd maar nooit genoeg. Een sprongetje.
We zitten halverwege de jaren 00 als de barmensen van Swaf en t Kroegie de handen ineen slaan: als ons publiek dan toch ten dele overlapt en graag muziek luistert, waarom dan niet samen een festival opgezet? Een lijst van bandjes werd geselecteerd, een kruislings schema werd opgezet (als in de ene kroeg een bandje speelt, is het pauze in de andere) en als extra gimmick werd het barpersoneel geruild. Swaffo's stonden op eerste paadag op het Kerkplein en Kroegii stonden in de Kerkstraat. So far so good: het liep als een tierelier: ondanks de onvermijdelijke voorkeuren stonden beide tentjes meerdere keren per dag stampvol.
Het leukste crossover-moment dat ik me ervan kan herinneren, stamt uit 2008. Zie t-shirt. Swaf is een rock/punk/alto-tent, het Kroegie is in die dagen rock/nineties/indie/hiphop. Uit die laatste categorie zag Hoorn in die dagen een ster rijzen: Steven Engel hopte hip zijn adolescente teksten de wereld in.
Steven stond in het Kroegie geprogrammeerd maar het ging mis. De geluidsapparatuur weigerde en een nachtkaars dreigde. Ik twijfelde geen moment: "wat heb je nodig?" , vroeg ik hem. "Een microfoon en een cd-speler" was het antwoord. Ik rende naar van -plein naar -straat en vroeg aan Nico of wij dan in Swaf Engel een herberg konden geven. "Laat maar komen" was het logische commentaar. Binnen 10 minuten stond Steven ietwat onwennig tegen de net zo onwennige punkkapsels aan te kijken. Rhymen was nog nooit zo uitdagend. En u begrijpt: ik zou dit stukje niet geschreven hebben als het niet een waanzinnig succes werd. De mouwloze armen van de anarcho's gingen al rap de lucht in en het "La la la la la la " galmde nog tot diep in de avond na. Eipop verbroedert, Eipop is crossover tot op het bot. Nog steeds is het festivalletje elk jaar een knus intimi-feestje. Eerste paasdag, dan gaan we weer.
Reacties
Een reactie posten