Sivert, lieverd

Vandaag staat de dag in het teken van één man.
Natuurlijk, ik moet eerst werken maar daar past ie ook prima bij. Ik draai mezelf gewoon warm met zijn vroegere band- en latere solowerk.

Wat de een heeft met Prince, of weer een ander met Bruce Springsteen, heb ik met de Noorse geweldenaar Sivert Hoyem. (Met een O met zo'n vikingstreepje erdoor, maar die vind ik nu even niet.)
Ik heb hem al meerdere malen live gezien en ik ga vanavond gewoon weer. Met mijn eigen lieverd, die de eerste keer dat ze de man live aanschouwde met open mond stond te gapen naar die lange donkere gestalte in dat tegenlicht. Maar vooral: die met die stem.

De stem , die door mergpijpjes heen blitzhackt alsof het niets in. De stem die er geen been in ziet om de kippenvel-bubbels in legers over je rug en armen te doen trekken. De stem die me vanaf de allereerste keer dat ik m hoorde al volledig voor zich in nam.
Ik werd ambassadeur: talloze vrienden heb ik "Industrial silence" van Madrugada laten horen, ja zelfs aangesmeerd. "Dit móét je horen" , "Dit ga jij leuk vinden".

Dat het niet allemaal innovatief is, soit. Dat de man zich wellicht herhaalt de laatste jaren, soit. Iemand die zo kan zingen en die zo innemend is op het podium, die mag dat van mij. Elke dag en jarenlang. Ik laat me vanavond met plezier opnieuw inpakken door-  effe een Mart Smeetsje- "de Noorse bard' , ik kijk er naar uit. Eerst nog even een dagje z'n gedigitaliseerde muziek beluisteren, vanavond dè stem. Live.

http://siverthoyem.com/