Everything Zen

Ondanks een onverwoestbaar optimisme, ben ik niet echt Zen. Teveel aan mijn hoofd, waarvan dan ook weer (te) veel niet lukt. Doenig baassie, maar daar voel ik me heel prima bij. Ben gezegend met een woeste dosis natuurlijke energie, ik draai mijn dagelijkse diensten al jaren zonder RedBull, Witte Sloper of Zwarte Magie.

Het enige dat ik regelmatig nodig heb om op te kunnen laden, is Groene Energie. De status van "Zijn in Zen" behaal ik door te wandelen. Gewoon : wandelen.
Goede schoenen aan, een leuke route met liefst wat natuurschoon en ik bereik alras een weldadige status van tevredenheid. Met elke verdere pas spoel ik het hoofd leeg, met elke extra kilometer raak ik verder van de drukte van het dagelijks bestaan.
Afgelopen weekend liep ik op een Waddeneiland. Twee routes uit het gidsje zochten we uit: de ene een complete boswandeling, de andere een route die langs alle daar aanwezige facetten loodste. Polder, bos, duinen, strand en oude dorpskernen. Mijn kinderhandje raakte gevuld met geluk.

Ik zie opeens álles: ik zie roofvogels en vlindertjes. Wilde orchideeën vallen me dan opeens op, ik zie kleurverschillen in het water en ik voel, nee: ik proef een verschil in mijn denken. Weg is de tijd, weg is de verantwoordelijkheid, weg zijn de problemen.

Nog even ruim een maand, dan wandel ik weer de bergen in. Geloof me, dat is echt beter voor onze maatschappij.