Sao Miguel

Some holiday we had. Prachtige rondreis gemaakt over een absurd mooi eiland. De bijnaam "Klein Nieuw-Zeeland" werd aardig waargemaakt: zo ongeveer alle natuurverschijnselen (behalve gletsjers en ijsbergen) kom je er tegen. 

We stonden op - werkloze- vulkanen, we zagen geisers met stoom en al, we zagen prachtige meren en absurd mooie flora en fauna. We voeren op de oceaan tussen de dolfijnen, hebben de ook aanwezige walvissen niet ontmoet (waar andere hotelgasten dat overigens wel deden), we toerden door regenwoud en zwommen onder watervallen en in thermale baden. The whole shebang!

Op de eerste dag trokken we door het authentiek Portugese stadje Ponta Delgada, de hoofdstad. We bezochten een bijzonder mooie botanische tuin bij het presidentieel paleis, liepen langs tig kerken en door smalle steegjes maar het besluit viel al snel: voor de ware schoonheid moesten we de stad uit.

Dag 2 derhalve met een organisatie op pad: Amazing Tours met de welbespraakte komiek Carlos als gastheer. Met ons reisden twee oudere Amerikanen uit Rhode Island; Donald en Janice waren zeer zeer prettige gasten: belezen, well-educated en bovendien uitermate bereisd. Verhalen van over de hele wereld vertelden ze ons. 

De tour ging via de verplichte stopjes (ananasplantage, keramiekfabriek) langzaam de ruige natuur in. Eerst langs het - door de mist volledig aan ons oog onttrokken- Lagoa de Fogo en de thermale baden van Caldeira Velha. Via het stadje Ribera Grande (alwaar we nog een likeurstokerij bezochten) trokken we naar de noordwestkant van het eiland. Daar bevinden zich de Sete Citades (Zeven Steden). Dit zijn waarlijk prachtig gelegen vulkaanmeren, die zich door groene gordijnen omgeven zien. Muren van mos, bijzonder gekleurd water en overal hortensia's. Kleurrijk tripje.

Dag 3 bracht ons via Villafranca da Campo (alwaar de prachtige lagune Ilheu da Vila in zee gesitueerd is), langs de rijkemanskust naar een van de meest bijzondere plaatsen die we daar gezien hebben: Furnas. 

Furnas is een kookpot. Aan alle kanten ontstijgen je de geiser-rookkolommen , uit muren en gaten komt rook, het sist en het borrelt. Hoewel continue gemonitord is het ook de plek waar het ooit weer mis kan gaan: de druk van de vulkaangassen is groot, de vraag is of de dagelijkse ontlading hier voldoende is om de ondergrondse monsters in toom te houden. Men gaat er overigens heel praktisch mee om: het lokale gerecht Cozido wordt ondergronds gekookt. Men stopt grote pannen met aardappels, vlees en groente in de aarde en laat het daar een uur of acht gaarkoken. Bizar om te zien hoe ze de pannen omhoog halen en vervolgens een halfuurtje later aan tafel te zitten om dat gerecht te proberen.

We bezochten vervolgens nog een zwemgelegenheid van zwaar ijzerhoudende thermale baden, de enige actieve theeplantage van Europa en hadden een view op "The Turtle", een schildpadvormige landtong in zee.

Dag 4 bezochten we des morgens de lokale markt (mwoah), beklommen de eeuwenoude kerktoren (oké) maar alles draaide om de hoofdattractie van die dag: we gingen zee op. Op zoek naar walvissen en dolfijnen. Het weer was te slecht om ver genoeg uit de kust te gaan om de eersten te vinden, maar dolfijnen kregen we volop in het vizier. Twee verschillende soorten zelfs, het krioelde ervan. En dat was lol. Erg lol.

Als extraatje nog een rechthoekige regenboog aan land zien komen (echt schitterend om te zien), gevolgd door een tocht om de wonderschone baai van Ilheu de Vila , waarna we de uitermate woeste terugtocht aanvaarden over de oceaan. Kleddernat werden we, maar het deerde niet. Mooi dagje.

Dag 5 was voor de jeeptocht. Eerst dwars door de binnenlanden (langs de weird opgetrokken lavasteen-muren, die door de slaven waren gebouwd als windbrekers), langs de jongste vulkaanwanden die nog pikzwart zijn om vervolgens voor het echte werk dwars door het regenwoud over de berg Tronceira te trekken naar het uiterste noordoosten van het eiland. Nordeste was wegens de onbereikbaarheid vroeger "het zevende eiland", is nu nog steeds lichtelijk apart. De tocht was prettig met een bijzonder welbespraakte en intelligente gids, docent Engels ook. Erg fijne gesprekken gehad. 

We bezochten ook nog de vroegste landingsplek van de Portugezen, het plaatsje Povoacao en gingen langs het watervallenpark Parque Natural da Ribeira dos Caldeiroes. 

Dag 6 hebben we wandelend doorgebracht. Met gids José, een gezellige huisvader, die gewapend met natuurboekjes uitleg gaf over de aanwezige flora in Faial da Terra. We trokken door het voormalige spookdorpje Sanghuino, vernoemd naar de daar aanwezige bloedrode boom. Dorpje kreeg langzamerhand weer enige bevolking. 

Doorlopend doorkruisten we een schitterend woud (deed ons ook sterk aan Madeira denken) om vervolgens uit te komen bij een woeste waterval. Mijn dame deed nog een poging aldaar te zwemmen maar moest dat wegens het ijskoude water al snel opgeven. Fijne wandeldag die we bovendien erg in stijl afsloten met een klassiek pianoconcert: de Belgische minimalist Wim Mertens speelde in het lokale Teatro Micaelense. 2,5 uur prachtmuziek met piano, klarinet en een soort sopraansaxofoon. Erg roerend en ontroerend. 

Dag 7 tenslotte was voor de grootste wandeling die we gedaan hebben. Een spannend tochtje over een kraterrand, via een woud afdalend naar het prachtige vulkaanmeer Lagoa de Fogo. Ditmaal hadden we mazzel: we begonnen met helder zicht aan de afdaling, toen we tenslotte langs de randen van het meer liepen zagen we de mist binnentrekken. Uiteindelijk weer boven aangeland bleek er van het meer niets meer te zien, helemaal weg. 

Gids Bruno had het allamaal goed getimed en ons onderweg allerlei fraaie biologenverhaaltjes weten te vertellen. Wandelen is lekker, wandelen is inspannend maar dit waren 5 fijne uren. 

Een schitterende vakantieweek, een heuse natuurreis. Foto's volop, ik ga nog weken of zelfs maanden nagenieten. Sao Miguel en zijn Azorenomgeving zijn zeer vriendelijk voor ons geweest.